De laatste loodjes wegen het zwaarst, nu vakantie!

Mijn vorige blog, alweer veel lang geleden, eindigde ik met het knotsgekke plan dat Fiona en ik hadden om 60 kilometer te gaan kanoën over de Rio San Juan. Het werden er geen 60, maar we hebben uiteindelijk met veel pijn en moeite en moeite en pijn de 40 kilometer bereikt. Toen we ‘s ochtends aankwamen bleek ons westerse idee van een kano toch te verschillen van de Nicaraguaanse oerkano met houten peddels. Na 1 kilometer al blaren op de handen, niet meer kunnen zitten en tropische regenstormen zijn getrotseerd en uiteindelijk waren we heel trots op onszelf. Helaas die dagen daarna niet op mijn kont kunnen zitten.
De dag na deze helse tocht geen tijd om uit te rusten voor ons, want het volleybaltoernooi stond gepland. We hadden alles heel goed voorbereid,eten en drinken voor de deelnemers, inschrijvingen, vrijwilligers, verschillende pouleschema’s en muziek. Helaas regende het die dag en regen is in San Carlos een gegronde reden voor mensen om niet de deur uit te gaan, ook al is het evenement zelf binnen. Uiteindelijk hebben we het toernooi helemaal moeten omgooien qua opzet, omdat er maar 30 mensen kwamen. We hebben gemixte teams gemaakt en zelf, met de spierpijn van het kanoën nog in onze armen, ook meegespeeld. Het is uiteindelijk een superleuk toernooi geworden!
Die dagen erna hebben we een soort schilder-vierdaagse gehouden en hebben we nog 4 sportveldjes van scholen geschilderd. Een rotklusje waarbij je na een tijdje echt niet meer door je knieën kan buigen, maar het eindresultaat zijn sportveldjes met strakke lijnen waar de kinderen weer lekker op kunnen spelen.
Ook hebben we in de laatste week van onze stage het schrijven van het beleidsplan voor de voetbalschool San Carlos afgerond. En hebben we deze gepresenteerd aan de betrokkenen in San Carlos en zelfs aan de burgemeester van de stad. We waren in het begin heel zenuwachtig, omdat ons Spaans natuurlijk niet heel geweldig is, maar we hadden de presentatie goed voorbereid en de burgemeester was superenthousiast over het project. Ook het afzwemmen op 17 december als afsluiting van de zwemlessen ging heel goed. Joyce had diploma’s voor alle kinderen en jongeren gemaakt en vanuit Nederland waren er cadeautjes voor hun gesponsord.
Mijn stage is nu afgelopen. Ik kijk er met een goed gevoel op terug, we hebben in korte tijd heel veel neer weten te zetten en echt iets duurzaams neergezet met het rapport voor de voetbalschool die we achterlaten. Fiona en ik hebben onze beoordeling voor de stage al gekregen en ik had een ruim voldoende, waar ik erg blij mee ben.

Tussen alle stagewerkzaamheden door kwam mijn grote zus, Marloes, aan in San Carlos. Het was heel leuk om haar na al die tijd weer te zien. We zijn in die week met zijn vieren, Joyce, Fiona, Marloes en ik, nog twee daagjes naar El Castillo geweest. El Castillo is een plaats die op ongeveer 3 uur varen van San Carlos ligt. Hier hebben we een kaaimannentour gedaan, klinkt stoerder dan het is, de grootste kaaiman was niet bepaald een reus te noemen. En hebben we gewandeld in het natuurreservaat Indio Maiz, supermooi gebied en tot onze knieën in de modder.
Ook vond er in de laatste week in San Carlos een jaarwisseling bij mij plaats, ik ging van de 20 naar de 21. Dit hebben we op een leuke manier gevierd. ’S nachts werd ik al door Marloes toegezongen, omdat we moesten wachten tot de waterton(om ons te wassen) weer gevuld was met water. In de ochtend kwamen Fiona en Joyce met een ontbijt voor mij binnen en met een verjaardaghoedje, superlief. In de middag zijn we naar de promocion van het Colegio Sagrado geweest. Bij een promocion wordt gevierd dat studenten van de peuterschool naar de basisschool gaan, van de basisschool naar de middelbare school of klaar zijn met de middelbare school. Ze hebben allemaal zwarte toga’s aan met vierkanten hoedjes met een pluim daaraan, ook wel bekend van de Amerikaanse Highschool films. Wij werden tijdens deze viering ook naar voren geroepen, om ons te bedanken voor onze inzet tijdens de zwemlessen voor de school. We hebben hiervoor een officieel certificaat van de school gekregen, heel leuk. In de middag had mijn moeder een hele lekkere uitgebreide lunch voor ons gemaakt, van canneloni met saus. In de avond hebben we nog lekker zelfgebakken appeltaart gegeten en toen zijn we vroeg ons bedje ingekropen.

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik al niet meer in San Carlos, maar zit ik lekker op de Corn Islands, Caribische eilanden ten oosten van Nicaragua. Hier ben ik samen met mijn zus vakantie aan het vieren. De eerste dagen hadden we een beetje pech het weer en was het een beetje regenachtig, maar de laatste dagen is het heerlijk weer en de kerst hebben we dan ook in volle zon doorgebracht, mijn kerstgevoel was ver te zoeken..
Wij zitten op Big Corn, maar we zijn ook al naar het kleinere eiland, Little Corn geweest. Hier heb ik een duik gemaakt naar Stanley Reef. Ik had in Spanje al een keer eerder een introductieduik naar 12 meter gemaakt, maar daar viel niet heel veel bijzonder te zien. Op Little Corn was dit zeker niet het geval, het koraal was dan wel niet zo kleurrijk, maar de vissen des te meer. Supermooie vissen gezien en zelfs een haai, ik ben er maar vanuit gegaan dat dat type geen mensen at.
Morgenochtend gaan we alweer vroeg met het vliegtuig naar Managua. Luxe met het vliegtuig, maar we hebben de boot gezien die we anders zouden moeten nemen en we zijn heel erg opgelucht dat we die niet hoeven te nemen, helemaal volle boten die in Nederland allang afgekeurd zouden zijn. Nadat we in Managua zijn geland, gaan we nog dezelfde dag naar San Jose en gaan we kijken in Purral, de wijk in San Jose waar ik de eerste 3 weken heb gewoond. De 29e vliegt Marloes naar Nederland toe en ga ik naar Manzanillo, een plek aan de Caribische kust, waar ik 2 dagen met een grote groep mensen uit Purral op een verlaten strand ga overleven, een soort Expeditie Robinson. Ik hoop dat er voor mij als vegetariër een aantal besjes en kokosnoten te vinden zijn op dat eiland.
Daarna ga ik terug naar San Jose, om daar met mijn bekenden oud&nieuw te vieren. Die week erna ga ik samen met Robert, jongen die bij mij op school zit, naar de Caribische kust. En vanaf 8 januari ga ik samen met Daisy, een meisje die ik op surfkamp heb leren kennen deze zomer, naar de Pacifische kust, om daar te surfen en nationaal parken te bezoeken.
Ik geef mijn laptop morgen aan Marloes mee,zodat zij deze weer mee naar Nederland kan nemen. Dus ik kan jullie niet beloven dat ik hierna nog een blog post. Ik wil jullie bedanken dat jullie mijn blogs lezen en ook nog de moeite nemen te reageren, leuk!
En voor jullie allemaal een knallend, zonnig en avontuurlijk 2013!!

Lieve groetjes,
Inge